Lata 80 były wyjątkowo ciekawym okresem w rozwoju aparatów fotograficznych. Nowe technologie pozwoliły zupełnie zmienić sposób ich obsługi oraz nadać im nową funkcjonalność. Odbywało się to czasem w dość burzliwy sposób, bo nikt nie wiedział, jak efektywnie skorzystać z nowych możliwości oraz jak przełomowe rozwiązania zostaną odebrane przez klientów.
Aparatem, który można by uznać za symbol tego okresu jest Canon T70, o którym już pisałem na tej stronie. Nowoczesna elektronika i odważny design połączone zostały z dość nietypowym doborem funkcji. Mówiąc krótko – brakuje tu kilku bardzo ważnych rzeczy. Powoduje to, że choć polubiłem ten korpus, to nie mam zamiaru zabierać go na poważne fotografowanie. Co by było, gdyby do Canona dodać to, czego mu najbardziej brakuje? Wyszedłby z tego Pentax P50.
Opisywany aparat zabrałem ze sobą na zlot zabytkowych Mercedesów – Star Drive. Uczestnicy edycji 2018 podróżowali malowniczymi drogami Lubelszczyzny. Zdjęcia zostały wykonane na Starym Mieście w Lublinie, podczas konkursu elegancji.
Projektując model P50, konstruktorzy Pentaxa z pewnością zerkali na efekt prac Canona. Rozmieszczenie elementów obsługi, w obu aparatach, jest bardzo podobne. Wyświetlacz, przycisk zmiany trybów pracy czy kursory – umieszczono je identycznie. Dużą różnice stanowi sposób przesuwu filmu. W Pentaxie trzeba użyć tradycyjnej dźwigni. W Canonie jest do tego silnik.
Nie wiem dlaczego, Canon bardzo niechętnie udostępniał automatykę z priorytetem przysłony i korekcję ekspozycji. Bardzo mi ich brakuje. W Pentaxie wszystko jest na miejscu. Nie ma natomiast trybu preselekcji czasu, ale bez tego akurat mogę żyć. Dostajemy też możliwość odczytywania czułości filmu z kodu DX, więc nie ma ryzyka pomyłki przy wymianie kliszy.
Tym, co wyróżnia i nadaje charakter Canonowi, jest jego odważny design. Mocno kanciasta obudowa nie wszystkim się podoba, ale ja mam do niej słabość. Wszystko wykonane jest z plastiku, ale użyte tworzywo jest dobrej jakości i zapewnia bardzo przyjemne doznania podczas fotografowania.
W przeciwieństwie do swojego konkurenta Pentax nie został tak radykalnie zaprojektowany. Modnie narysowany górny panel zamontowano na tradycyjnym, metalowym korpusie. Aby wyraźne krawędzie górnej części obudowy nie kontrastowały z obłościami przestarzałego dołu, dołożono mały grip. Poprawia on też pewność uchwytu. Mała uwagę mogę mieć tylko do dostępnej tu matówki. Klin mało się na niej wyróżnia, co w pewnych sytuacjach, trochę utrudnia sprawne ustawienie ostrości.
Doceniam wykład inżynierów i projektantów w opracowanie Canona T70. Aparat ten ma sporo uroku, ale pozostawia wiele do życzenia w kwestii funkcjonalności. Pentax P50 jest aparatem mniej radykalnym, ale też dużo bardziej praktycznym. Jego obsługa jest banalnie prosta. Sprawdzi się w bardzo wielu fotograficznych sytuacjach.
